دلتــــنگ دیدارت شدم از خـــــــــاطره چیزی بگو

درخــــــــــــاطرم رویای محسوس منی دل رابجو

چندی تودوری می کنی چیزی بگو میـــــــدانمـت

 بنـــــــگرکه محتاجم تو را ای رهگذر می خوانـمت

دایم صبوری می کنم تا کی تو هستــی رفتـــنی

حالا بگو بی من کجا؟ داری تو هی لج می کنی؟

گاهی شبیهم می شوی طوری صبوری ساکتی

گاهــــی  برایــــــم می نویــــــسی ساعتــــــی

فصلی که می سازد برایم از دو چشمت خاطـره

راهی برایم می شــــــــــکافد از دو بال پنـــــجره

در را که می بندی دلی به انتـــــــــظارت می تپد

شاید ندانی از تو دل کندن به سـختی می شود

مــــــــن چرا دل به تو دادم که دلم می شکنی
یا چه کـــــــــردم که نگه باز به مــــن می نکنی

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا نـــدانند حــــریفان کــــه تو منــــظور مــــــنی

دیگران چــــــــون بروند از نـــــظر از دل بــــروند
تو چــــنان در دل مــــــن رفته که جان در بدنی

تو همایی و مـــــن خســـــته بیچــــــاره گــدای
پادشاهی کنم ار ســایه به من برفکنــــــــــی

چو جان ما شده نیمیش صرف هجرانت

بیا که نیم دگر را کنیم قربانت

هر آنکه عهد مودّت ببست با تو شکست

منم که هیچ نکردم خلاف پیمانت

اگر رود سر و جانم به راه عشق و وفا

گمان مدار زنم دست رد به دامانت

اسیر فتنه شد از شوق همچو جمشیدی

هر آنکه دید به شوخی دو چشم فتّانت

دریا بیا، دریا بیا

             من خسته ام

دریا بیا

           من کوله بارم بسته ام

دریا بیا

           من منتظر بنشسته ام

دریا بیا یک موجِ دیگر مانده تا

                               دریا شدن

یک موج دیگر مانده تا

عصیان گر و آزاد و

                   بی پروا شدن

دریا بیا

        آغوشِ مواجت برویم وا بکن

دریا بیا

        من را چو خود دریا بکن

دریا بیا یک موج دیگر مانده تا

گیری مرا

         در عمقِ تاریکت به بر

آغوشِ موجت واکن ای دریا

                        مرا با خود ببر