آیا تاکنون فکر کرده‌اید که می‌توان با استفاده ازصفحه دسکتاپ دوستان خود را سرکار بگذارید و با آنها شوخی کنید؟! در این ترفند قصد دارم به معرفی یک ترفند جالب و بامزه بپردازم که در محیط‌هایی نظیر کافی‌نت و یا کامپیوترهای تحت شبکه دانشگاه می‌توانید با آن سرگرم شوید.
بدین منظور:
ابتدا به صفحه دسکتاپ مراجعه کنید.
اکنون کلید PrtScr را بر روی کیبورد بزنید و از صفحه دسکتاپ عکس بگیرید.
از منوی Start به All Programs > Accessories رفته و بر روی Paint کلیک کنید تا Paint ویندوز اجرا شود.
در محیط Paint، کلیدهای ترکیبی Ctrl+V را فشار دهید و یا از منوی Edit بر روی Paste کلیک کنید تا عکسی که گرفته‌اید وارد برنامه شود.
حال از منوی File بر روی Save as کلیک نموده وفایل را با نام دلخواه و فرمت BMP در محلی ذخیره نمایید.
سپس از نرم افزار Paint خارج شوید.
اکنون بر روی فضای خالی از دسکتاپ راست کلیک کرده و از منوی Arrange Icons By بر روی Show Desktop Icons کلیک نمایید تا تیک آن برداشته شود.
خواهید دید که کلیه آیکن‌های موجود در صفحه دسکتاپ ناپدید می‌شود.
در ادامه کار بر روی فضای خالی از دسکتاپ راست کلیک کرده و Properties را انتخاب کنید.
در پنجره Display Properties، به تب Desktop رفته و بر روی دکمه Browse کلیک کنید.
سپس تصویری که توسط Paint ذخیره کرده‌اید را انتخاب کرده و بر روی دکمه Open کلیک کنید.
در پایان بر روی OK کلیک کرده و به صفحه دسکتاپ برگردید.
حتماً متوجه شدید که چه اتفاقی افتاده است! اگر متوجه نشدید سعی کنید در صفحه دسکتاپ بر روی یکی از شورتکات‌های موجود کلیک کرده و آن را انتخاب کنید. قطعأ غیر ممکن است! در اصل شما تصویری غیر واقعی از صفحه دسکتاپ را به عنوان تصویر پشت زمینه قرار دادید و آیکن‌های دسکتاپ را نیز ناپدید کردید و حاصل چیزی است که می‌بینید.
حال فرض کنید سیستم را ترک کرده‌اید و شخص دیگری با سیستم کار میکند. قطعأ گیج خواهد شد! چرا که هر چه سعی میکند نمیتواند آیکن‌های صفحه دسکتاپ را انتخاب کند. در صورتی که سیستم هنگ نکرده و سایر قسمت‌ها به خوبی کار میکند.
برای بازگرداندن به حالت اولیه، کافی است یک تصویر دیگر را به عنوان تصویر پیش زمینه ویندوز قرار دهید و مجدد Show Desktop Icons را فعال کنید.
صبر کن عشق زمینگیر شود بعد برو .....یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو ....ای کبوتر به کجا قدر دگر صبر بکن ....آسمان پای پرت پیر شود بعد برو ....باش با دست خودت اینه را پاک بکن ......نکند آینه دلگیر شود بعد برو .....تو اگر گریه کنی بغض خدا میشکند.....خنده کن عشق زمینگیر شود بعد برو .......یک نفر حسرت لبخند تو را میدارد .....صبر کن گریه به زنجیر شود بعد برو.... خواب دیدی شبی از راه سوارت آید ...باش تا خواب تو تعبیر شود بعد برو
باز در چهره خاموش خیال
خنده زد چشم گناه آموزت
باز من ماندم و در غربت دل
حسرت بوسه هستی سوزت
باز من ماندم و یک مشت هوس
باز من ماندم و یک مشت امید
یاد آن پرتو سوزنده عشق
که ز چشمت به دل من تابید
باز در خلوت من دست خیال
صورت شاد ترا نقش نمود
بر لبانت هوس مستی ریخت
در نگاهت عطش طوفان بود
یاد آن شب که ترا دیدم و گفت
دل من با دلت افسانه عشق
چشم من دید در آن چشم سیاه
نگهی تشنه و دیوانه عشق
یاد آن بوسه که هنگام وداع
بر لبم شعله حسرت افروخت
یاد آن خنده بیرنگ و خموش
که سراپای وجودم را سوخت
رفتی و در دل من ماند به جای
عشقی آلوده به نومیدی و درد
نگهی گمشده در پرده اشک
حسرتی یخ زده در خنده سرد
آه اگر باز بسویم آیی
دیگر از کف ندهم آسانت
ترسم این شعله سوزنده عشق
آخر آتش فکند بر جانت
من پذیرفتم شکست خویش را.
پند های عقل دور اندیش را...
من پذیرفتم که عشق افسانه نیست.
این دل درد آشنا دیوانه نیست.
میروم شاید فراموشت کنم..
با فراموشی هم آغوشت کنم....
میروم از رفتن من شاد باش.
از عذاب دیدنم آزاد باش..
گرچه تو تنهاتر از من میروی...
آرزو دارم ولی عاشق شوی....
تا بفهمی درد را...
بفهمی معنی برخوردهای سرد را
