بگذار زمیــــن روی زمیــــــن بند نباشــد

حافظ پی اعــــطای سمــــرقند نباشـــد

 

بگذار که ابلیس در این معـــــرکه یکبـــار

مطــــرود ز درگـــــــاه خداونـــد نباشــــد

بــــگـــذار گنــــاه هـــــــوس آدم و حـــوا

بر گـردن آن سیـــب که چیـــدند نباشــد

مجنون به بیابان زد و...لیلا ولی ای کاش

این قصـــه همان قصه که گفتند نباشــــد

ای کاش عــــــذاب نرسیدن به نگاهـــــت

آن وعــــدهء نادیــــده که دادند نباشــــــد

یک بار تو در قــصه ی پر پـــیچ و خــــــم ما

آن کس که مسافر شد و دل کند نباشـــد


آشوب همان حس غریبی ســـت که دارم

وقتی که به لب های تو لبخـــند نباشـــــد 

در تک تک رگهای تنم عشق تو جاریـــست

در تک تک رگ های تـــو هــر چند نباشـــــد

من می روم و هیچ مهم نیست که یک عمر

زنـــــجیر نــــگاه تو که پابـــــند نباشـــــــــد

وقتــــی که قــــرار است کنار تـــــو نباشـم

بگـــذار زمیــن روی زمیـــن بنــــد نباشـــــد