من پذیرفتم شکست خویش را.
پند های عقل دور اندیش را...
من پذیرفتم که عشق افسانه نیست.
این دل درد آشنا دیوانه نیست.
میروم شاید فراموشت کنم..
با فراموشی هم آغوشت کنم....
میروم از رفتن من شاد باش.
از عذاب دیدنم آزاد باش..
گرچه تو تنهاتر از من میروی...
آرزو دارم ولی عاشق شوی....
تا بفهمی درد را...
بفهمی معنی برخوردهای سرد را
