در این خزان،که شکوه بهار با ما نیست
شکسته حال تر از من میان گلها نیست

بهار بی تو چه رنگ است ؟ هرچه هست ای دوست
بهار بی تو مرا هرچه هست ، زیبا نیست

پرنده ها همه تا سبز میروند ، امّا
در این سیاهی شب فرصت تماشا نیست

در این قفس،دلم از زندگی به تنگ آمد
برای زیستنم یک بهانه اینجا نیست

به جای آبی ، باران سیاه پوشیده ست
افق،کبودتر از زخم ماست ، آیا نیست؟

شبی که عشق به آرامی از کنارم رفت
دویدم از پی او تند ، دیدم امّا نیست

به تو،به عشق،به شادی ، به من،به غم،به غزل
کسی که فکر کند یک دقیقه حتّا نیست

من از شجاعت از عشق گفتن آمده ام
که هیچ ، هیچ کسی مثل عشق تنها نیست

بیا به گرمی آغوش هم پناه بَریم
که در سراسر شب یک چراغ پیدا نیست

برای پرسه زدن با ستاره ها تا صبح
به جز " سهیل " و به جز تو کسی مهیا نیست

سهیل محمودی