خدا چــــــه حوصله ای داشت روز خلقت تو

که هـــــیچ نقــــص ندارد تراش قامــــــت تو

نشسته شبنم حرفی لطیف و روشن و پـاک

به روی غنچـــــــــه لبــــــهای پر طـراوت تو

از این جهـــــنم سوزان دگــــــر چه باک مـرا

که آرمیــــــــده دلم در بهشت صحـــــبت تو

درون سینهء مــــــن اعـــــتقاد معــــجزه را

دوباره زنـــــده کنـــــد دســـــت پر محبت تو

فدای این دل تنــــگم که بــــی اشـــــاره تو

غبار ره شــــــد و راضی نشد به زحــمت تو