تمنا - داودسقایی

سفارش تبلیغ

داودسقایی

[ و فرمود : ] آن که به عیب خود نگریست ، ننگریست که عیب دیگرى چیست ، و آن که به روزى خدا خرسندى نمود ، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود ، و آن که تیغ ستم آهیخت ، خون خود بدان بریخت ، و آن که در کارها خود را به رنج انداخت ، خویشتن را هلاک ساخت ، و آن که بى‏پروا به موجها در شد غرق گردید ، و آن که به جایهاى بدنام در آمد بدنامى کشید ، و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید ، و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم ، و آن که شرمش کم پارسایى‏اش اندک هم ، و آن که پارسایى‏اش اندک ، دلش مرده است ، و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده . و آن که به زشتیهاى مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتى را براى خود روا دارد نادانى است و چون و چرایى در نادانى او نیست ، و قناعت مالى است که پایان نیابد ، و آن که یاد مرگ بسیار کند ، از دنیا به اندک خشنود شود ، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید ، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید . [نهج البلاغه]

صفحه نخست

پیام رسان

پست الکترونیک

اوقات شرعی

لوگوی وبلاگ

دسته بندی موضوعی یادداشتها

یادداشتهای روزانه ، ترفند ، توصیه ، پرسش وپاسخ ،

صفحات اختصاصی

خاطرات ویادداشتها

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :15
بازدید دیروز :31
کل بازدید :648187
تعداد کل یاداشته ها : 198
103/2/30
6:47 ص

مشخصات مدیروبلاگ

سقایی[34]

خبر مایه

بایگانی وبلاگ

آذر 91[10] توصیه ها[4] کامپیوتر[4] تیر 93[1] مرداد 93[2]

پیوندهای روزانه

کارت شارز اعتباری اپراتورها [0] آرشیو پیوند روزانه [1]

لوگوی دوستان

پیوند دوستان

ماییم ونوای بینوایی.....بسم الله اگرحریف مایی شــــــهدای روستای مـــکـــی کوهسرخ عشق محسن نصیری(هامون) *من اهل اینجا نیستم* ... یاس ... معماری دوستانه همسایه خورشید هم اندیشان مطالب وتصاویرجالب your memoirs من وتو ღای دریغاღ

عناوین یادداشتهای وبلاگ

درک کن بی تو خواهد رفت ... دوری سفر عناوین یادداشتها[15]

تمنا

سقایی

در پیش بی دردان چرا فریاد بی حاصل کنم

گر شکوِه ای دارم ز دل با یار صاحبدل کنم

در پرده سوزم همچو گل در سینه جوشم همچو مل

من شمع رسوا نیستم تا گریه در محفل کنم

اول کنم اندیشه ای تا برگزینم پیشه ای

آخر به یک پیمانه می،اندیشه را باطل کنم

ز آنرو ستانم جام را آن مایه آرام را

تا خویشتن را لحظه ای از خویشتن غافل کنم

از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او

تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم

روشنگری افلاکی ام چون آفتاب از پاکی ام

خاکی نیم تا خویش را سرگرم آب و گل کنم

غرق تمنای توام موجی ز دریای تو ام

من نخل سرکش نیستم تا خانه در ساحل کنم

دانم که آن سرو سهی از دل ندارد آگهی

چند از غم دل چون رهی فریاد بی حاصل کنم

95/1/12::: 12:6 ص

اولین دیدگاه را شما بگذارید

مرهم عادت